سفیدک سطحی مو (انگور) powdery Mildew Grapevine  

عامل بیماری:  فرم جنسی   Uncinula necato

فرم غیر جنسی  Oidium tuckeri

علائم:

علائم این بیماری در حبه های انگور بصورت لکه های نکروتیک شبکه ای ظاهر شده که بتدریج

از کپک سفید پوشیده شده و شکاف بر می دارند، در برگها بصورت نقطه های نکروتیک، لکه

های بیرنگ شفاف و کپک پودری سفید خاکستری در سطح فوقانی نمایان می شود.

محور اصلی خوشه و دم میوه علفی، نکروز شده و شاخه های جوان به سبب آلودگی، رشد

نامنظم داشته و کوتاهتر و ضعیف می باشند.

نوک شاخه های آلوده متورم و به شکل عصا خمیده وتوسط کرکهای سفید تشکیل

می شوند.

غورهای جوان از حساسیت بیشتری برخوردارند ودراثر آلودگی  به  رنگ

 قهوه ای درآمده و ریزش پیدا می کند.

بیولوژی:

پاتوژن بصورت میسلیوم روی شاخه ها و همچنین بصورت اندامهای جنسی(کلیستوتسیوم) در

برگ های ریخته شده پای درختان زمستان گذرانی می کنند.

در فصل بهار آلودگی توسط میسلیوم شروع می شود.

از میسلیوم های  موجود در سطح میزبان کنیدیوفور های حامل کنیدی ها منشا می گیرند و

کنیدی ها پس از جدا شدن از کنیدیوفور ها توسط باد و دیگر ناقلین جابجا شده و آلودگی بدین

صورت در فصل بهار و تابستان انتشار می یابد.

آلودگی در دمای ۳۵-۵ درجه سانتی گراد و در رطوبت بالای ٪۳۰ امکان پذیر است.

دمای اپتیمم برای آلودگی ۲۵ درجه سانتی گراد است. باران سبب توقف فعالیت پاتوژن می

شود.



مبارزه زراعی:

مبارزه زراعی عبارت است از انتخاب پایه‌های مقاوم به بیماری. ارقام  آمریکایی به این

بیماری نسبتا مقاوم بوده و خیلی بندرت آثار بیماری را نشان می‌دهند.

خاصیت ابتلا به بیماری سفیدک در گونه‌های آمریکایی تقریبا صفر است. بنابراین می‌توان با

استفاده از این گونه‌ها و واریته‌های مشتق از آنها کاملا از بیماری جلوگیری کرد.

مبارزه شیمیایی:

 گوگرد ، الوزال ، کاراتان -فیلینت ( تری فلوکسی استروبین)-کولیس ( بوسکالید +

کروزکسیم متیل)- اپوس ( اپوكسي كونازول ) - توپاس- استروبی - کالکسین-

دومارک ( تتراکونازول) - اورتیواپ -بایکور ( بیترتانول ) -فولیکور(تبوکونازول)